Toen was ik boos en triestig omdat de tentoonstelling van ons kunstgroepje niet kon doorgaan.
Het was zo'n fijn groepje en we hadden zo een mooie tijd samen gehad. Het verlies was groot voor mij.
En ik vatte het idee op van beroep te doen op een engel. Volgens wat ik vernam komt een engel niet vanzelf. Je moet wel degelijk om hulp vragen. En dat zou ik doen. En daar moet je vaak aan herinnerd worden door bv een engelpopje in je living te hangen.
Ik zou dus een popje maken of kopen en reed naar Hexagoon, de knutselwinkel bij uitstek. Maar jammer genoeg was die dicht. De Banier evenzo.
Dan fietste ik maar verder naar de bib. Op de parking sprak een lieve dame me aan. Ik kende die trouwens al langer. En ze vroeg: “Hoe gaat het met je?”
Ik had echt geen zin om te antwoorden, maar ze vroeg het nog eens. Dan kon ik toch niet anders dan te zeggen: “Niet goed!” en ik vertelde mijn verhaal.
Ze vroeg of ik geen interesse had in een onthaalfunctie van het Tejo-huis. Daar komen jongeren (10-20 jr) die nood hebben aan een gesprek of die het even niet zien zitten.
Op die uitnodiging ben ik ingegaan.
Daar ontmoet ik nu ook kunstzinnige mensen en mensen die wat dieper gaan.
Was die dame de engel?
Comentarios